Hans Fischer Fonds

Reis naar de top 

Hans Fischer’s LinkedIn profiel leest als een reis naar de top, gevolgd door een lang verblijf op die hoogte. Hij bekleedde verschillende functies bij de Hoogovens en Corus in IJmuiden, nam de volgende stappen op de carrière-ladder bij het Duitse Salzgitter AG en later bij ThyssenKrupp Steel America’s. Daarna keerde hij terug naar Tata Steel, waarin de Hoogovens inmiddels waren opgegaan. Zijn meest recente operationele functie tot 2019 was CEO bij Tata Steel Europa; een functie met standplaatsen in IJmuiden en Londen. Nu, na zijn pensionering, blijft hij betrokken bij Tata Steel Europa als “non executive director”. Maar hij gaat ook iets nieuws doen: zich inzetten voor de huidige en toekomstige generaties. Hij wordt donateur van het Fonds en hij wil onze helden van morgen actief bijstaan met raad, daad en zijn netwerk. Hij gunt hen de mogelijkheden en ruimte die hij had toen hij studeerde, hier op de TU/e. Want wat eindigde op C-level in IJmuiden, begon in Eindhoven. Hier deed hij meer op dan alleen kennis, zo vertelt hij: “Ik heb heel veel geleerd, ook buiten de collegebanken. Ik had al HTS gedaan, dus ik had een voorsprong. En ondanks de weinige vrijstellingen in de eerste jaren, had ik toch genoeg tijd om er dingen naast te doen.”  

Extracurriculaire activiteiten 

Die ‘dingen’ tellen op tot een serieuze lijst. Hans was o.a. excursiecommissaris in het bestuur van Studievereniging Simon Stevin, hij was voorzitter van de Federatie van Studieverenigingen Eindhoven en lid van de Hogeschoolraad, hij beheerde een studentenwooncomplex, begeleidde andere studenten, deed studentassistentschappen en debatteerde in een politiek clubje over verbeteringen op Europees niveau. “Dat wat je er allemaal naast kon doen, maakte de studie zo waardevol. Je doet mensenkennis op. Je leert omgaan met successen en teleurstellingen. Met die ervaringen heb je als student een streepje voor en krijg je sneller de interessante jobs”, aldus Hans. 

Broedplaats voor technologische ontwikkelingen 

Volgens Hans typeert die ruimte om extra activiteiten te ondernemen en je als student breder te oriënteren, de TU/e. “Natuurlijk is de huidige TU/e niet meer die van tientallen jaren geleden, maar de cultuur is er nog wel. Het zit gewoon in de genen. Het is en blijft een broedplaats voor technologische ontwikkelingen. En dat moeten we koesteren. “ 

Techniek in dienst van de samenleving 

Die brede ervaring gunt hij nu ook de huidige en toekomstige generaties. Daarom zocht hij contact met het Universiteitsfonds om te kijken wat de mogelijkheden waren. Hans heeft een sterke voorkeur voor projecten die studenten direct in hun ontwikkeling ondersteunen. “Zeker hun eerste projecten zijn nog niet zo groot en complex. Dan doet een kleine bijdrage al relatief veel. En dan bedoel ik klein in vergelijking met de grote projecten die veel meer funding krijgen, zoals het Metal Fuels project van Philip de Goey.” Hans kiest er dan ook voor om een deel van zijn donatie in te zetten bij die kleinere projecten. Hij vertelt waarom: “Die zijn voor studenten ideaal om als oefening voor het grotere werk. Er komt bij wetenschappelijke projecten meer kijken dan alleen de wetenschap. Je moet plannen, financiering zoeken, mensen overtuigen en meer. Ik wil met mijn bijdrage studenten helpen om daar alvast ervaring in op te doen. Zo zijn ze straks beter voorbereid op de grotere projecten die echt carrière gaan definiëren.” 

Verbinding  

Liever wil ik niet alleen maar anoniem schenken, maar ook verbonden blijven.  Ik wil de mensen die profiteren van het fonds leren kennen en helpen waar ik kan. Ik wil bijvoorbeeld een netwerk opzetten om anderen te motiveren om ook te gaan doneren. En mensen met elkaar verbonden houden. Ik heb natuurlijk een aardig netwerk opgebouwd en ik heb vele jaren ervaring. Als ik daar mensen mee kan helpen of adviseren, doe ik dat graag. In de laatste jaren bij Tata Steel besteedde ik ook al veel aandacht aan mensen die aan het begin van hun carrière stonden: ik verwelkomde persoonlijk bijna alle WO en HBO studenten die in dienst kwamen. Ik vertelde ze over mijn carrière en de dynamiek in de staalwereld. Wat ze er vervolgens mee deden of doen, is natuurlijk aan hen. En zo sta ik er ook in als het om mijn donaties gaat: Het TU/e Fonds bepaalt waar mijn geld heen gaat en ik wil ze niet voor de voeten lopen, maar ook hier geldt: als ik kan helpen, sta ik voor ze klaar.  

Persoonlijke beweegreden 

Hans vertelt over zijn persoonlijke beweegredenen om te doneren aan het TU/e Fonds. Het cliché luidt dat de oudere generaties soms verzuchten dat vroeger alles beter was. Maar als het op studeren aankomt, maakt Hans een paar rake analyses over de beklemmende werking van nieuwe regels en voorwaarden. “Hoe eerder je jonge mensen kunt helpen om, buiten het standaard programma om, meer te leren over het leven na en naast de opleiding, hoe beter. Laat ze extra projecten doen. Laat ze hun horizon verbreden en hun talenten ontwikkelen. De generaties studenten voor deze hadden het wat dat betreft makkelijker. Er was studiefinanciering, je kon er nog wat makkelijker een baantje naast nemen en de druk van het puntensysteem was er nog niet. Nu ontbreken vooral de financiële middelen en mogelijkheden om je breder te ontwikkelen. Met mijn bijdrage wil ik vooral helpen om de goede dingen uit het verleden mogelijk te maken en over te dragen aan de nieuwe generatie. “ 

De ideale uitkomst 

Hans heeft een beeld van het gewenste rendement van zijn investering in de toekomst: “Ik hoop dat er over een aantal jaren een netwerk is ontstaan van mensen die elkaar inspireren.” Wat er precies uit moet komen, houdt hij liever vaag. Hij wil bewust niet sturen richting uitkomsten. Een voorwaarde heeft hij wel: duurzaamheid moet een hoeksteen zijn van de ontwikkelingen die zijn bijdragen mogelijk gaan maken.  

Hans: “Ik wil wel graag focus op één bepaalde richting omdat anders versnippering van aandacht en inspanningen op de loer ligt. " 

Politiek vs technologie 

Waar er nogal eens gemopperd wordt op de politiek en het bijbehorende gebrek aan langetermijnvisie en funding, doet Hans liever een beroep op de samenleving. Hij roept ons als burgers op om meer te doen. En natuurlijk: om meer te geven: “Er zijn gelukkig best veel politici en partijen die op de langere termijn denken. Zij zien ook dat veel verandering tot stand komt door technologie. Op hen kunnen we een beroep doen, maar ik kijk liever naar de Verenigde Staten: daar is veel meer spraken van Private Funding; bijdragen door privépersonen om onderzoeken en projecten mogelijk te maken. Laten wij dat ook doen. Wij hebben zelf ook een plicht om te kijken naar de wereld op de lange termijn. Maar we hebben vaak die focus niet. Dat komt ook door de manier waarop we als samenleving geïnformeerd worden. Maar zelden steekt een artikel over een mooie, hoopgevende technische ontwikkeling uit boven de verhalen met de issues van de dag.  Dat vind ik jammer. Wat meer aandacht daarvoor kan echt het verschil maken.” 

De wereld die we achterlaten 

“Je wilt een wereld achterlaten waarin de mensen die na ons komen tenminste zoveel mooie dingen kunnen doen als wij gedaan hebben.” Aldus Hans, als we hem vragen naar de wens voor toekomstige generaties. “Wij, de generaties voor hen, hebben dat gedaan met soms bedenkelijke resources. Dus we zullen nu moeten omschakelen naar de bronnen die geen schade meer toebrengen. Dat zal nog wel twee generaties duren.”  

In zijn rol als CEO zette hij al stevig in op duurzaamheid en maakte dat ook duidelijk aan de buitenwereld. Al is hij ook realistisch over zijn bewegingsruimte in die rol: “Als CEO van een groot bedrijf had ik toch wat minder ruimte om idealistisch te zijn. Het was een spanningsveld: steeds op zoek naar wat ik wel voor elkaar kon krijgen als CEO. Vaak op korte termijn. Daarom vind ik deze rol bij het fonds ideaal: ik kan nu echt gaan kijken naar de lange termijn.” 

Steun ook de projecten van de helden van de toekomst. Doneer aan het Universiteitsfonds en laat uw naam vereeuwigen op een bijzonder kunstwerk.